۵ مورد از بهترین روش های کاهش ردپای کربن در کشاورزی

یک سرنخ مهم برای مراقبت از آب و هوا، ردپای کربن است. کاهش ردپای کربن کلی فعالیت های انسانی، بسیار مهم است. دمای زمین در حال حاضر یک درجه سانتیگراد گرمتر از قبل از انقلاب صنعتی است.

به منظور حفاظت از آب و هوا، سازمان ملل اهداف جهانی را برای گازهای گلخانه‌ای صفر خالص تا سال ۲۰۵۰ تعیین کرده است. در واقع، کشاورزی نقش بزرگی در انتشار گازهای گلخانه ای ایفا می کند و بنابراین فرصت بزرگی برای رسیدگی به انتشار گازهای گلخانه ای و ردپای کربن در آینده دارد.

امروزه تخمین زده می‌شود که سیستم کشاورزی-غذایی جهانی ۳۱ درصد از کل انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی ناشی از انسان را تشکیل میدهد. محصولات مختلف و شیوه های تولید بر ردپای کربن در کشاورزی در سطوح مختلف تأثیر می گذارد.

بیتشر بخوانید: ردپای کربن چیست؟

اهمیت کشاورزی پایدار

شیوه های کشاورزی پایدار از کاهش ردپای کربن در کشاورزی حمایت می کند. درک اثرات زیست محیطی شیوه های مختلف تولید می تواند به پرورش دهندگان کمک کند تا در مورد مراقبت از زمین به فکر باشند.

کشاورزی با در نظر گرفتن پایداری همچنین تضمین می کند که زمین برای سال های آینده قابل دوام خواهد بود و همچنان به عنوان پشتیبان اقتصادی برای نسل های آینده عمل می کند. پیش بینیمی شود بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۵۰، تقاضای جهانی غذا تا ۵۶ درصد رشد کند.

کشاورزی پایدار می تواند تضمین کند که با افزایش جمعیت جهان، کمبود مواد غذایی افزایش نمی یابد. به طور خلاصه – مزایای کشاورزی پایدار بسیار زیاد است! دشوار است بدانیم پایداری را از کجا شروع کنیم، یا چگونه ردپای کربن را در کشاورزی کاهش دهیم. این پنج نکته برای کاهش ردپای کربن در کشاورزی است.

۵ مورد از بهترین روش ها برای کاهش ردپای کربن کشاورزی

مورد ۱: سلامت خاک تحت تأثیر تنوع گیاهان و میکروارگانیسم های موجود است. تناوب زراعی یکی از راه‌های افزایش این تنوع و در عین حال کاهش فشار بیماری و آفات از سال‌ها کشت مکرر است. چرخش انواع محصولات زراعی و عمق ریشه گیاه می تواند از ساختار خوب خاک پشتیبانی کند و در عین حال استفاده از مواد مغذی خاک را در اعماق مختلف بهینه کند.

مورد ۲: در مناطق نیمه خشک، معمول است که زمین را برای یک فصل رشد بدون کاشت رها می کنند. این عمل دارای نکات منفی مهم زیست محیطی است و باید از آن اجتناب کرد. سوخت‌های فسیلی سوزانده شده در حین کشت خاک برای کنترل علف‌های هرز، مواد آلی تخلیه شده خاک و افزایش فرسایش خاک، همگی از عوارض جانبی منفی این شیوه‌های تولید هستند.

مورد۳: در حالی که خاک ورزی گاهی اوقات برای کاهش فشردگی خاک ضروری است، اما باید به حداقل برسد تا به کاهش ردپای کربن کشاورزی دست یابد. خاک ورزی به ماشین آلات کشاورزی مانند تراکتور نیاز دارد که به نوبه خود سوخت های فسیلی را می سوزاند. خاک ورزی همچنین می تواند خاک ها را در معرض و مستعد فرسایش قرار دهد.

مورد۴: در حالی که خاک ها می توانند سرنخ های بصری برای سلامتی خود ارائه دهند، نمونه برداری از خاک، اطلاعات داخلی را برای سلامت خاک فراهم می کند. آزمایش های خاک می توانند سطوح مواد مغذی و خواص فیزیکی و بیولوژیکی را گزارش کنند. با استفاده از این اطلاعات، کشاورزان می توانند تصمیمات آموزشی را برای حمایت از سلامت خاک و محصول بگیرند.

مورد ۶: تقریباً ۶ درصد از انتشارات تولید کشاورزی از مصرف سوخت در مزرعه ناشی می شود. انرژی های تجدیدپذیر می تواند تأثیر مثبتی بر ردپای کربن آنها بگذارد، اما همچنین می تواند در هزینه کشاورزان صرفه جویی کند.

نتیجه

کاهش ردپای کربن در کشاورزی برای مدیریت آب و هوای گرم و جلوگیری از کمبود مواد غذایی اضافی با افزایش جمعیت جهان بسیار مهم است. کشاورزی سهم عمده ای در انتشار گازهای گلخانه ای جهانی دارد و برای رسیدگی به ردپای کربن کشاورزی نیاز به همکاری بین صنعت، مشاوران و کشاورزان است. اولین قدم برای رسیدن به هدف سازمان ملل برای انتشار خالص صفر کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا ۴۵ درصد تا سال ۲۰۳۰ است. این امر گرمایش جهانی را بیش از ۱.۵ درجه سانتیگراد نگه می دارد. کشاورزی آماده است تا تغییرات مثبتی ایجاد کند که ردپای کربن را کاهش دهد. چگونگی شکل گیری این امر بستگی به تغییرات در سطح مزرعه و نوآوری در سراسر جهان دارد.