ردپای کربن چیست؟

از پختن کباب تابه ‌ای گرفته تا دور زدن آخر هفته، انتخاب‌هایی که در زندگی روزمره خود انجام می‌دهید اثری بر محیط می‌گذارند!! ردپای کربن چیست؟

ردپای کربن راه ساده ای برای بیان این تاثیر است. “اندازه” ردپای کربن شما به عوامل متعددی بستگی دارد. اولین مورد، میزان انتشار گازهای گلخانه ای است که توسط یک فعالیت معین در جو منتشر می شود.

مردم، محصولات و کل صنایع دارای ردپای کربن هستند. ردپای شخصی شما شامل انتشار گازهای گلخانه ای از منابع مختلف است – رفت و آمد روزانه، غذایی که می خورید، لباس هایی که می خرید، هر چیزی که دور می ریزید … و موارد دیگر.

هر چه رد پای شما بزرگتر باشد، فشار وارده بر محیط سنگین تر می شود.

برای جلوگیری از فروپاشی آب و هوا و جلوگیری از بدترین تأثیرات آن، باید دو کار انجام دهیم: ۱)روی آوردن به اقتصاد کم کربن ۲) محافظت از بهترین متحدان طبیعی خود در مبارزه با تغییرات آب و هوا – جنگل‌ها، مراتع، باتلاق‌های جزر و مدی، که مقادیر کربن انتشار یافته در جهان را از بین می‌برند و یا کاهش می دهند.

کاهش شدید انتشار گازهای گلخانه ای مستلزم آن است که همه – از افراد گرفته تا صنایع و کشورها – ردپای کربن خود را به شدت کاهش دهند. در اینجا اطلاعات و مراحل عملی مورد نیاز برای شروع آورده شده است.

ردپای کربن چگونه اندازه گیری می شود؟

ردپای کربن کل حجم انتشار گازهای گلخانه ای را تخمین می زند – آن گازهایی در جو ما که گرما را به دام می اندازند و آزاد می کنند و به تغییرات آب و هوایی کمک می کنند.

در حالی که این اندازه‌گیری در واقع انتشار تعدادی از گازهای مختلف گرم‌کننده جهان – مانند متان، اکسید نیتروژن و گازهای فلوئوردار – را در نظر می‌گیرد، نتایج معمولاً بر حسب معادل دی‌اکسید کربن بیان می‌شوند (به عنوان مثال: ۵ تن معادل CO2 ).

کربن چگونه بر تغییرات آب و هوایی تأثیر می گذارد؟

دی اکسید کربن گرمای ساطع شده از خورشید و سطح زمین را به دام می اندازد و آن گرما را در جو ما آزاد می کند. همانطور که ما سوخت های فسیلی را می سوزانیم و جنگل ها را قطع می کنیم، غلظت بالای گازهای گلخانه ای، به ویژه دی اکسید کربن، متوسط دمای سطح سیاره را به سطوح غیرقابل تحمل افزایش می دهد – و باعث ایجاد مجموعه ای از اثرات تهدید کننده حیات می شود.

سطح دی اکسید کربن اتمسفر از اواسط قرن هجدهم بیش از ۴۰ درصد افزایش یافته است و اقلیم شناسان تخمین می زنند که سطوح فعلی به اندازه ۱۴ میلیون سال گذشته است.

با ادامه افزایش سطح دی اکسید کربن و افزایش بیشتر دما، اثرات تجمعی – از جمله افزایش اسیدی شدن اقیانوس ها، بالا آمدن سطح آب دریاها، طوفان های شدیدتر و شدیدتر، انقراض دسته جمعی گونه ها، کمبود مواد غذایی و نابرابری اقتصادی بیشتر – در سرتاسر جهان احساس خواهد شد.

هوای گرم زیاد

در سراسر جهان، هر فرد به طور متوسط سالانه ۴.۸ تن دی اکسید کربن تولید می کند. در ایالات متحده، بیش از سه برابر این عدد است، ۱۶.۲ متریک تن. در واقع، ردپای کربن سرانه ایالات متحده از بسیاری از کشورها بزرگتر است، از جمله کانادا (۱۵.۶۴ تن)، روسیه (۱۱.۷۶ تن)، آلمان (۹.۷۳ تن)، ژاپن (۹.۴۵ تن)، چین (۶.۹۸ تن)، انگلستان ( ۵.۸۱ تن، فرانسه (۵.۴۸ تن)، برزیل (۲.۲۷ تن) و هند (۱.۸۴ تن).

رد پای کربن شما

بنابراین اگر یک فرد متوسط در سراسر جهان مسئول انتشار معادل نزدیک به پنج متریک تن دی اکسید کربن در سال باشد، این همه از کجا می آید؟ حقیقت این است که ده‌ها اقدام روزانه – و انتخاب‌های طولانی مدت سبک زندگی – هر یک از ردپای کربن ما را شکل می‌دهند. در اینجا پنج مورد از مهمترین مشارکت کنندگان ذکر شده است:

اندازه خانواده: اگر پدر و مادر هستید، هیچ عاملی بیشتر از تعداد فرزندانی که دارید در ردپای کربن شما تأثیر نمی گذارد، به طوری که هر فرزند به طور متوسط سالانه ۵۸ تن معادل CO 2 به کل ردپای شما اضافه می کند.

حمل و نقل: اتومبیل ها و هواپیماها در اینجا مقصر هستند. داشتن و رانندگی منظم خودرو به طور متوسط ۲.۴ تن CO 2 – معادل سالیانه شما اضافه می کند، در حالی که تنها یک پرواز فرا اقیانوس اطلس ۱.۶ تن اضافه می کند.

گرمایش و تهویه مطبوع: گرمایش و سرمایش منظم خانه شما تقریباً ۱.۵ تن CO2 اضافه می کند که معادل سالیانه شماست. این به این دلیل است که بیشتر خانه‌های ایرانی هنوز از منابع انرژی «کثیف» مانند زغال سنگ و گاز به جای منابع تجدیدپذیر مانند خورشید و باد استفاده می‌کنند. منابع مختلف انرژی به این صورت است: یک نیروگاه معمولی زغال سنگ حدود ۸۷۰ گرم CO 2 در هر کیلووات نیرو تولید می کند (در حالی که نیروگاه های مجهز به فناوری جذب کربن که کربن ضایعات را جذب می کند و آن را در زیر زمین ذخیره می کند، حدود ۱۵۶ گرم را پمپاژ می کند). چند گزینه جایگزین را در نظر بگیرید: گاز طبیعی در هر کیلووات توان حدود ۴۶۴ گرم CO 2 تولید می کند. برای خورشیدی، ۴۸ گرم CO 2 است . و برای باد، ۱۱ گرم است.

غذا: خوردن گوشت حدود ۰.۸ تن به ردپای کربن سالانه شما اضافه می کند. این ارتباط کمتری با انتشار مستقیم تولید شده توسط خود حیوانات دارد و بیشتر به انرژی مورد نیاز برای رشد و برداشت محصولاتی که دام ها را تغذیه می کنند، مربوط می شود. اما همه گوشت‌ها برابر نیستند: گوشت گاو به غذا، آب و زمین بسیار بیشتری نسبت به مرغ نیاز دارد و بنابراین ۸۸۰ پوند CO 2 اضافی در سال منتشر می‌شود.

لباس‌شویی: شستن و خشک کردن لباس‌ها در طول یک سال حدود ۰.۴۶ تن CO 2 اضافه می‌کند – ۰.۲۵ تن به دلیل گرم کردن آب برای چرخه شستشو و ۰.۲۱ تن دیگر از خشک کردن لباس‌های شما

بیشتر بخوانید: کربن زدایی با تولید سوخت هیدروژنی