هیدروژن سبز، سوخت جایگزینی است که با انرژی پاک تولید میشود، در حال تجدید حیات جهانی است و بهعنوان منبع انرژی پاکی شناخته شده است، که میتواند در دهههای آینده، جهان را به انتشار خالص صفر برساند.
این سوخت، برای اولین بار، در دوره اول ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش در ایالات متحده تبلیغ شد و لقب “سوخت آزادی” را به خود اختصاص داد.
طبق آمار ها و تحلیل آنها، انتظار می رود که بازار هیدروژن سبز در دهه آینده به طور تصاعدی رشد کند. تخمین زده می شود که میزان ۱۱ تریلیون دلار در بخشهای تولید و ذخیرهسازی هیدروژن سبز، در سراسر جهان تا سال ۲۰۵۰ سرمایه گذاری شود.
و همچنین، هیدروژن سبز توانایی تولید یک چهارم نیاز انرژی جهانی را دارد.علاوه بر این، یک چهارم مقدار انرژی در واحد را در مقایسه با گاز طبیعی دارد. هیدروژن سبز می تواند فلز را شکننده کند و بسیار قابل احتراق است.
همچنین لازم به ذکر است که، با توجه به آمار و اطلاعات، سرمایهگذاری و تولید فعلی با مقدار تقاضا هم راستا نیستند. انتظار می رود پروژه های فعلی تنها ۳ میلیون تن در سال تولید کنند، در حالی که هدف جهانی ۸.۷ میلیون تن در سال است.
چیزی که هیدروژن را تبدیل به سوخت پاک می کند، نحوه ی ساخت آن است.
اکثریت قریب به اتفاق هیدروژنی که امروزه استفاده می شود، هیدروژن خاکستری است، که با استفاده از سوخت های فسیلی تولید می شود که در این فرآیند دی اکسید کربن منتشر می کند. هیدروژن “آبی” با استفاده از گاز طبیعی ساخته می شود و سپس انتشار دی اکسید کربن را جذب می کند و آن را تبدیل به سوختی،تمیزتر از هیدروژن خاکستری می کند.
با این حال، هیدروژن “سبز” بدون کربن با استفاده از الکتریسیته برای تقسیم مولکول های هیدروژن از مولکول های اکسیژن در آب ساخته می شود. محصول جانبی پس از احتراق هیدروژن، دی اکسید کربن نیست، بلکه آب است.